Powierzchnie, na których spotykają się dowolne dwie kości, pokryte są chrząstką stawową. Jest to wyspecjalizowana, twarda, elastyczna tkanka o gładkiej powierzchni i niskim współczynniku tarcia.
Te właściwości sprawiają, że chrząstka idealnie nadaje się do rozkładu obciążenia, pochłaniania wstrząsów związanych z ruchem, unikania tarcia i zmniejszania zużycia kości.
Chrząstka stawowa zbudowana jest z materiału włóknistego, bez naczyń krwionośnych i limfatycznych. Składa się z chondrocytów oraz macierzy pozakomórkowej utrzymywanej przez chondrocyty.
Macierz zewnątrzkomórkowa składa się z dwóch składników: płynu tkankowego oraz rusztowania z makrocząsteczek strukturalnych. Umożliwia to chrząstce pełnienie jej funkcji zapewniania wsparcia i elastyczności. Struktura makrocząsteczkowa składa się z kolagenów (głównie kolageny typu II), proteoglikanów i niekolagenowych białek.
Włókna kolagenowe są ułożone w przestrzeni zewnątrzkomórkowej blisko powierzchni chrząstki. Są one usieciowane wiązaniami kowalencyjnymi, tworząc trójwymiarową sieć, która zapewnia wytrzymałość na rozciąganie i odporność na ścinanie.
Kolageny stanowią około 60% suchej masy chrząstki, podczas gdy proteoglikany, które są w niej osadzone, nadają jej elastyczność i nośności jedynie w 25-35%. Białka niekolagenowe stanowią około 15-20%.
Względne ilości tych składników są kluczowe dla zdrowego funkcjonowania stawu. Zmiany w ich proporcjach i układzie strukturalnym, wynikające z choroby lub urazu, zmieniają właściwości mechaniczne chrząstki i pogorszają komfort i funkcje stawów.
