Badania dotyczące właściwości antyoksydacyjnych ekstraktów z owoców różnych gatunków borówek wskazują na ich istotny potencjał przeciwutleniający i przeciwzapalny.
Bayazid i wsp. w 2021 r. opublikowali pracę badawczą dotyczącą wyników testów in vitro aktywności antyoksydacyjnej alkoholowych ekstraktów z borówki czarnej. Aktywność przeciwutleniającą we wspomnianej publikacji mierzono na podstawie całkowitej zawartości fenoli, flawonoidów i kwasu askorbinowego. Ekstrakt z borówki czarnej, w przeprowadzonych testach, hamował w sposób zależny od dawki reakcję utleniania kwasu linolowego oraz wykazywał zdolność zmiatania wolnych rodników. Dodatkowo zaobserwowano, że związki aktywne zawarte w borówkach odznaczają się zdolnością przeciwdziałania aktywności białek związanych z reakcją zapalną, takich jak indukowalna synteza tlenku azotu (iNOS), cyklooksygenaza 2 (COX-2), czynnik martwicy nowotworu α (TNF-α) oraz interleukina-6 (IL-6).
Autorzy badania sugerują, że ekstrakt z borówki czarnej, ze względu na wysokie stężenie bioaktywnych antocyjanów, jest potencjalnym naturalnym środkiem terapeutycznym o silnych właściwościach przeciwutleniających oraz przeciwzapalnych.
Zespół pod kierownictwem Kraujalyte w 2015 r. przeprowadził badania mające na celu porównanie potencjału antyoksydacyjnego soku z borówki amerykańskiej oraz borówki bagiennej. V. uliginosum charakteryzowała się bardzo wysoką wartością całkowitej pojemności antyoksydacyjnej (TAC), wynoszącą 14,19 mg/100 mL. Borówka bagienna, mimo że zawierała umiarkowane stężenia oznaczanych ilościowo związków bioaktywnych, w przeprowadzonych testach wykazywała bardzo duże zdolności antyoksydacyjne. Stwierdzono, że istnieje umiarkowana ujemna korelacja pomiędzy masą jagód a siłą działania antyoksydacyjnego soku. Jagody o większej masie prawdopodobnie gromadzą więcej makroelementów, przy jednoczesnym niższym procencie zawartości polifenoli.
