Mangan i miedź odgrywają kluczowe role w biosyntezie kolagenu.
Miedź, oprócz swoich właściwości przeciwinfekcyjnych i przeciwzapalnych, może odgrywać rolę w tworzeniu wiązań krzyżowych i dojrzewaniu kolagenu w gojących się ranach. Sole miedzi i manganu wydają się mieć stymulujący wpływ na proliferację keratynocytów i fibroblastów w powłokach jednowarstwowych.
Synteza dojrzałej elastyny i kolagenu może być kontrolowana przez dostępność miedzi. Miedź jest kofaktorem niezbędnym dla aktywności lizyloksydazy, enzymu zaangażowanego w tworzenie wiązań krzyżowych kolagenu i elastyny.
Hydroksyprolina i hydroksylizyna, które są unikatowe dla kolagenu, są glikozylowane na określonych resztach przez transferazy galaktozylowe i glukozylowe, które wymagają manganu jako niezbędnego kofaktora.
Etap glikozylacji poprzedza tworzenie potrójnej helisy prokolagenu i wydzielanie cząsteczki do przestrzeni pozakomórkowej. Można spekulować, że reszty cukrowe pomagają chronić kolagen przed przedwczesnym rozkładem proteolitycznym i przyczyniają się do stabilizacji włókien kolagenowych, oprócz krzyżowego wiązania przez lizyloksydazę, które wymaga miedzi.
